"Wszystko, co złote, krótko trwa" - "Gwiazd naszych wina" ~ John Green

źródło

Autor: John Green
Tytuł: Gwiazd naszych wina (The Fault in Our Stars)
Gatunek: Powieść młodzieżowa, choroby
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Bukowy Las
Liczba stron: 312
Ocena: Geniusz - wykracza poza skalę

"-Jestem granatem - powtórzyłam. - Chcę trzymać się z dala od ludzi, czytać książki, rozmyślać i spędzać czas z wami, ponieważ i tak nie mogę zrobić nic, żeby was nie zranić. Jesteście zbyt zaangażowani, więc pozwólcie mi po prostu żyć tak, jak chcę, dobrze? Nie mam depresji. Nie muszę nigdzie wychodzić. I nie mogę być typową nastolatką, ponieważ jestem granatem."

Gwiazdy. Maleńkie promyki nadziei, które rozjaśniają nocne niebo. Skryci przewodnicy, którzy prowadzą nas przez życie, uważając, byśmy się nie zgubili. Zawsze tam są, zawsze na nas czekają, chcą, abyśmy podążali pod ich egidą. Robią dla nas tak wiele. Ale to właśnie je winimy, gdy przydarzy się nam coś złego. W końcu to w nich zapisany jest nasz los i nasze przeznaczenie...

Jednak Hazel Grace nigdy nie obwinia nikogo za swoją chorobę. Zawsze idzie z pokorą przez życie, i to życie niełatwe, bo podszyte dozą cierpienia i bólu. Nie sama - z nieodłącznym towarzyszem niedoli, aparatem tlenowym imieniem Philip i ukochaną książką Cios udręki. Mimo, iż nieuleczalny rak tarczycy z przerzutami do płuc zabija ją powoli każdego dnia, potrafi podejść do swojej choroby z dystansem. Nie ucieka jednak od stawiania sobie filozoficznych pytań. Gdy poznaje Augustusa Watersa, który zawarł przelotną znajomość z kostniakomięsakiem, razem rozpoczynają podróż w poszukiwaniu odpowiedzi. Podróż uświęconą łzami radości, ale i smutku; pełną uśmiechów, ale i chwil załamania. Podróż, która w każdej chwili może się skończyć...

"Czasem trafiasz na książkę, która przepełnia cię dziwną ewangeliczną gorliwością oraz niezachwianą pewnością, że roztrzaskany na kawałki świat nigdy już nie będzie stanowił całości, dopóki wszyscy żyjący ludzie jej nie przeczytają."

Źródło

Mam do Was prośbę. Jeżeli jesteście tu, czytacie te słowa, a jeszcze nie mieliście w rękach Gwiazd naszych wina, skończcie lekturę, ewentualnie zostawcie komentarz i natychmiast udajcie się do pobliskiej księgarni/zalogujcie się do swojego konta na Allegro, w celu zakupu tejże książki. Oficjalnie pragnę bowiem oświadczyć, że jest to najlepsza rzecz, jaką w życiu przeczytałam. Ba, przepraszam, nie rzecz, ale Powieść - przez duże P.
Powieść, która urzeka, czaruje, wzrusza i zachwyca, dzięki swojemu realizmowi. Powieść, która pozostawi Wasze serce krwawiącym na długo po przeczytaniu. Powieść, która zmusi Was do łez i refleksji.
Dziwnie mi tak słodzić, ale Dzieło Johna Greena nie ma wad. Albo ja żadnych nie zauważam, bo tak zaślepiły mnie jej liczne zalety. Zakochałam się w każdej cząstce, każdym elemencie historii Hazel i Augustusa. Pokochałam ich, jako parę, i każdego z osobna - ich poświęcenie, delikatny flirt, egzystencjonalne rozmowy... Pokochałam mniejsze, poboczne postacie - Isaaca, rodziców Hazel, nawet autora Ciosu udręki, Petera van Houtena. Zachwycałam się, i wciąż się zachwycam ironicznym humorem bohaterów, ich podejściem do śmierci, która przecież zagląda im w oczy! Urzekła mnie fabuła, pozornie tak prosta, w końcu ile już było książek o chorobach? Ale to nie jest książka o raku, bo książki o raku to lipa. To jest książka przede wszystkim o życiu ze wszelakimi jego bolączkami. A ja w miarę, jak czytałam, zakochiwałam się w niej tak, jakbym zapadała w sen: najpierw powoli, a potem nagle i całkowicie.

"Należy zacisnąć zęby. Podnieść wzrok. Mówić sobie, że jeśli zobaczą, jak płaczesz, to ich zaboli, i staniesz się smutkiem w ich życiu, a nie możesz być tylko smutkiem, więc nie będziesz płakać."

Bez hejtów proszę XD

Gwiazd naszych wina to czwarta powieść kultowego już w Ameryce pisarza, Johna Greena. Komu ją polecam? Każdemu, absolutnie każdemu. Osobom bardziej wrażliwym polecam zaopatrzyć się w paczkę chusteczek/koszulkę z długim rękawem, nim zaczną czytać.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale jestem przekonana, że nie ostatnie. Wiem jednak, że muszę ochłonąć, zanim zabiorę się za jego kolejną pozycję. Zanim w ogóle zabiorę się za jakąkolwiek książkę...

Na koniec Harlem Shake związany z TFiOS. So true...

EDIT: Jeśli skończyliście książkę, możecie znaleźć TU odpowiedzi na dręczące Was pytania, albo zadać jakieś autorowi :)
EDIT 2: Oczywiście zapomniałam! CASSIEL, TO DZIĘKI TOBIE ZAPOZNAŁAM SIĘ Z TĄ KSIĄŻKĄ. KOCHAM CIĘ ZA TO <3>